Tuesday, 17 January 2012

Tyd loop uit vir inspraak in kommunikasiewet



6.07.2007

Tyd loop uit vir inspraak in kommunikasiewet

ROLSPELERS in die telekommunikasiebedryf en ander belangstellendes het nog net tot Dinsdag om insette te lewer oor voorgestelde wysigings aan die land se langverwagte nuwe kommunikasiewet.
Die Namibiese Kommunikasiekommissie (NCC) sal slegs tot 10 Julie bykomende kommentaar ontvang oor 'n konsepwet wat die grondslag vir die volledige liberalisering van die telkommark sal lê.
'n Nasionale slypskool sal vanaf 25 tot 27 Julie plaasvind om finaal vorm aan 'n wet te gee wat deur 'n ewekansige geleentheid vir vrye en gesonde mededinging uiteindelik vir Jan Alleman onder meer die beste moontlike diens en pryse moet verseker.
Die wet sal die NCC ook vervang met 'n veel gevaarliker waghond, die Namibiese Kommunikasieowerheid (NCA).
Die Kabinet het in Maart vanjaar midde 'n hete geveg tussen Telecom, MTC en Cell One oor of die staatsvoorsiener die mobiele foonmark met sy nuwe produk Switch kon betree, hierdie wetgewing wat al agt jaar in aantog is, op die sneltrajek geskuif. Behalwe dat Telecom opdrag gegee is om Switch-kliënte se opvangs intussen tot die dorp waar hulle woon te beperk, is bevel gegee dat die nuwe kommunikasiewet reeds vandeesmaand in die Nasionale Vergadering moet dien.
Hierdie tydvenster is reeds gemis. Ná finalisering sal die wet ook eers weer voor die Kabinet moet dien.
Die Inligtings- en Kommunikasietegnologie-alliansie (ICTA) is 'n forum wie se lede by laat vandeesmaand se finale indaba oor die kommunikasiewet hul stemme na verwagting baie dik kan maak. Volgens mnr. Milton Louw wat die Alliansie bestuur, is daar die volgende twee maande nog twee baie belangrike byeenkomste.
Op 2 en 3 Augustus sal IKT-beleid in die visier inskuif, terwyl 'n konferensie op 13 September halsstarrige probleme met die administrasie van Namibië se domeinnaam op die internet (.na) gaan takel. As deel van die nasionale besit is dit volgens mnr. Louw noodsaaklik dat die land se internetkode in nasionale belang bestuur moet word.
Die ICTA wie se nuusbrief 'n omsendsyfer van byna 1 400 het, het volgens mnr. Louw nuwe lewe gekry ná 'n lang sluimerperiode en verwag om hul individue ledetal, wat verlede jaar op 10 gestaan het, tot in die omgewing van 80 te vermeerder. 'n Totaal van 54 sakeondernemings was verlede jaar deel van hierdie belange- en drukgroep. 
Enigiemand met navrae oor die werk van dié Alliansie is welkom om mnr. Louw by 081 304 3282 te skakel, of hom by milton@iit.com.na te vonkpos. Hul webwerf is www. ictalliance.org.na.
Voorleggings oor die huidige konsepkommunikasiewet, beskikbaar by die NCC (061 222 666), moet in elektroniese en gedrukte formaat wees (vyf afskrifte van elke voorstel is nodig) en dit moet die Kommissie op die laatste teen 10 Julie bereik. Hul kantore is by Robert Mugaberylaan 56.
Die NCC sal na verwagting eersdaags die konsultante aanwys wat aan die spits van die finalisering van die wet sal staan.

Nuwe bedeling vir 'dot com dot na'


DEELNEMERS aan 'n onlangse beraad oor die administrasie van Namibië se domeinnaam op die web, "dot na", het hulself bankvas geskaar agter die noodsaak vir 'n stelsel wat hierdie nasionale bate op 'n veel doeltreffender wyse sal bestuur.
Klagtes oor 'n "diktatoriale, diskriminerende en disfunksionele" status quo - waaroor koppe al vir jare baie hard stamp - het die Alliansie vir Inligtings- en Kommunikasietegnologie (ICTA) genoop om rolspelers bymekaar te roep om 'n padkaart vir ingrypende verandering op te stel.
Volgens mnr. Milton Louw van ICTA sal die eenparige steun wat by hierdie slypskool vir vernuwing gemonster is, die weg baan vir 'n formele aansoek van regeringskant aan die internasionale Internetkorporasie vir Toegedeelde Name en Nommers (ICANN) dat die registrateurskap vir ".na" uit die hande van dr. Eberhard Lisse geneem word. Lede van die alliansie dink dit is hoog tyd om die sterk persoonlike angel uit 'n rompslompstryd te trek wat volgens mnr. Louw veroorsaak dat meer as 70 persent van nuwe webwerwe wat vandag in Namibië geregistreer word, net die "dot com"-naam eerder as Namibië se eie, unieke webkode dra.
Hy het dr. Lisse se bewering dat hy nie genooi is om sy saak te stel nie verwerp.
Volgens mnr. Louw het mnr. Sackey Shanghala, die persoonlike raadgewer van die Minister van Justisie en Prokureur-generaal, me. Pendukeni Iivula-Ithana, wat aan die stuur van die finalisering van die land se lank verwagte nuwe wet oor inligting en kommunikasie staan, verseker dat die administrasie van Namibië se domeinnaam vervat sal word in hierdie konsepwet, wat volgens plan nog in die huidige sitting van die parlement ter tafel gelê sal word.
Die voorstel is dat die nuwe kommunikasie-owerheid (NCA), wat deur hierdie wet in die lewe geroep sal word, 'n onafhanklike liggaam sal stig wat die administrasie, registrasie en regulering van "dot na" sal hanteer tot 'n wet op elektroniese transaksies ingestel is. Die plan is dat die publiek lede uit die IKT-bedryf, regslui, akademici en burgerlikes sal nomineer om op hierdie raad te dien.
Die beter diens waarop almal in die proses aandring, kan egter nog jare neem om 'n werklikheid te word.
Terwyl 'n mens volgens mnr. Louw met 'n kredietkaart op die internet binne vyf minute vir sowat N$90 'n nuwe webwerf kan registreer as die kliënt tevrede is met net 'n "dot com", wag aansoekers weke om 'n "dot na"-naam te kry. Dít kos N$565.
Volgens ICANN se reëls word die eerste persoon wat 'n werf met 'n land se toegedeelde kode registreer, outomaties die registrateur. Dr. Lisse het in 1990 op hierdie manier beheer oor die bestuur van "dot na" gekry, wat tans deur die onderneming Ondis en die Namibian Network Information Centre (NA-NiC) op Swakopmund behartig word.
So 'n registrateur kan die prosedure vir die registrasie van nuwe werwe vasstel en aansoeke goed- of afkeur.
Ontevredenes meen heeltemal te veel mag het in die proses in 'n enkele internetman se hande beland.

Namibië moet digitaal verspring

http://www.republikein.com.na/die-mark/namibi-moet-digitaal-verspring.94007.php



25.09.2009

Namibië moet digitaal verspring

NAMIBIË kort blykbaar ’n dringende ingryping in die inligting- en kommunikasietegnologie (IKT) sektor om die steeds groeiende gaping tussen globale tegnologiese vordering en nasionale ontwikkeling te oorbrug. 

Volgens mnr. Milton Louw, skrywer van Smile my Beloved Land, sal sy IKT-aksiegroep bewusmaking in Namibië hoog op die nasionale agenda plaas. Mnr. Louw het onlangs die IKT aksiegroep gestig om Namibiërs aan te spoor om so gou moontlik deel van die digitale rewolusie te word. 

Die aksiegroep wil die Regering as vennoot betrek om op elke vlak bewusmaking te beklemtoon en om die regeringsmandaat te verkry om die publiek oor IKT in te lig. 

Die IKT-aksiegroep wil graag ’n sentrale register in Namibië begin, plaaslike webtuistes help skep en onderhou en mense aanmoedig om by webtuistes sooswww.namlish.com, wat ’n digitale gemeenskap Namibiërs bymekaarbring, aan te sluit en landgenote aan te spoor om ’n digitale nasionale identiteit te skep. 

Mnr. Louw noem dat volslae IKT-infrastruktuur dit moontlik maak om ’n moderne inligtingsamelewing en kennisekonomie te kan aandryf, wat blyk die tendens is wat presterende lande volg. 

Hy noem dat Facebook, in terme van lede, reeds die wêreld se vyfde grootste “land” sou wees. Hy vermeld ook hoe die akteur Ashton Kutcher vir CNN in ’n weddenskap geklop het dat hy ’n miljoen kontakte op Twitter kon kry. 

Hy noem dat veral in lande soos Namibië, Nigerië en Suid-Afrika ’n reusesprong in selfoon-tegnologie plaasgevind het, wat ’n hele ander mark vir IKT-bewusmaking open. ’n Onlangse studie toon dat 80% van die Namibiese bevolking ’n selfoon het, maar net 3.7% gebruik ’n rekenaar met internettoegang. 

“Armoede is dus nie net ’n konsep wat met geld en basiese infrastruktuur verduidelik kan word nie, maar ook deur ’n gebrek aan kennis oor en toegang tot relevante inligtingen kommunikasietegnologie,” sê mnr. Louw.

Hein Scholtz

Urbanomics: A Public Credit Registry for India?

Urbanomics: A Public Credit Registry for India?


One of the fundamental challenges with any credit market is the asymmetry in information between borrowers and lenders. This generates markets failures arising from adverse selection (of borrowers) and moral hazard (among borrowers).

Inadequate information about credit risks posed by borrowers was a significant contributor to the sub-prime mortgage crisis in the US. Blinded by the spectacular rise in property prices and perverse institutional incentives, coupled with absence of adequate information about borrowers, mortgage lenders threw caution to the wind and indulged in a lending spree.

Closer home, one of the major complaints against micro-finance institutions (MFIs) is the widespread trend of multiple borrowings by poor people. Though unaware of the credit histories of their borrowers, MFI lenders were carried away by the belief in their ability to recover loans and gave loans without proper due diligence. The result was poor people saddled with multiple loans from different MFIs, with atleast some of them being merely used to reschedule or repay older loans.

In this context, a credit history register assumes great importance. Credit reporting systems (CRS) are a widely accepted means to capture current and historical lending and payment information on individual borrowers. Such CRS's enable lenders to accurately assess credit risks and monitor the riskiness of their loan portfolios. The CRS databases are also used by regulators to more effectively monitor and supervise banks and ensure financial stability. In this respect, CRS's form the backbone of a healthy credit market.

At a time when banks do not hold monopoly of credit, and are even being eclipsed by other players, it is important that such credit registries cover the transactions of these institutions. The MFIs are just but one of these large number of lending institutions that dot the credit marketplace. Finally, CRS's will enable effective implementation of the recommendations of the International Regulatory Framework for Banks (Basel III).

The Credit Information Bureau (India) Ltd (CIBIL), owned by a consortium of banks and financial institutions, is the first and leading credit registry in India. It collects and disseminates the applicant's complete credit record that may be spread over different institutions. It provides information about the credit history of commercial and consumer borrowers to only its members. However, its membership and access is strictly on payment basis.

In many respects, such CRS is a classic public good. The social benefit of maintaining a CRS out-weighs its private benefit and cost. Further, fragmented credit bureaus defeat the very purpose of establishing them. A single universal credit registry will generate network effects and attract more institutions. Only governments have the incentives to maintain such registries.

An appropriately structured Public Credit Registry (PCR) can be invaluable in the assessment of credit risks and will enhance banking and financial market supervision. There are many countries with PCRs, run by their central banks or banking regulators.

The troubles faced by the MFIs is a clear indication about the need to have in place a Public Credit Registry of India, where all financial institutions register and share information about their borrowers. The Aadhar number provides an excellent anchor around which credit histories can be located and traced.

Friday, 13 January 2012

Cry The Beloved Country

From the Namibian newspaper 13 January 2012

PEOPLE no longer become ashamed or show sympathy in this country, it seems. They only get angry and aggressive when caught out or when dubious deals are questioned.
Some are so brazen they tell critics to leave them in peace in order to make their money. “It’s not my fault you don’t want to be in business,” is one refrain. “You are just jealous,” is the more common one. The details of the incidents exposed by the media are ignored as even the masses buy into the defence that journalists and other critics are simply envious because young blacks are becoming ‘empowered’ and getting rich in the process.
Two such incidents provided this newspaper with ample fodder for ‘hard news’ over the holiday season, a time generally viewed as a ‘soft news’ period. Seemingly the officials in the Ministry of Agriculture, Water and Forestry and the Ministry of Works and Transport regard the reporting and questioning of two tenders as either an irritant or unnecessary and unjustifiable.
Both contracts were discussed and decided just before Christmas, a time when the country literally shuts down for more than a month. And they were regarded as ‘too urgent’ to wait for proper procedure. The agriculture ministry’s Permanent Secretary Andrew Ndishishi pushed through a decision to award a dam construction project to an Italian company called Impregilo at a cost of N$2,8 billion – a good N$800 million more than the lowest bid from a Chinese company also considered suitably qualified.
The Minister of Works and Transport, Erkki Nghimtina, is also said to have insisted that only one company be considered in a N$150 million emergency contract to repair a decrepit railway line. Despite the Tender Board telling the works ministry to find at least two competitors, it came as no surprise that the ministry claims it could find no one else ‘open for business’ except the company it had hand-picked.
The government officials find nothing wrong with the fact that they or their friends own those companies which get government tenders, as is the case with the Permanent Secretary in the Office of the President, Dr Ndeutala Angolo, whose Schoemans Office Systems supplied State House equipment.
It is probably unfair to people like Angolo to mention names because the incestuous government-business relationships have become so commonplace that it is understandable if apparent do-gooders like President Hifikepunye Pohamba and Prime Minister Nahas Angula begin to despair.
It already appears that the general population have resigned themselves to aspects which in many societies would be frowned upon as dubious deals and corrupt systems.
In fact, the situation is so bad there are many Namibians who wish former President Sam Nujoma was back in power, because, they argue, at least under him corruption was ‘well managed’ or at least restricted to a few. This is despite the fact that Nujoma’s mere presence remains the cause of the paralysis that has gripped those he left in charge of the ruling party and the government.
Cry beloved Namibia, cry.